δαιμονοπλήξ

δαιμονοπλήξ (-ῆγος), ο (Α)

ο χτυπημένος από τη δύναμη κάποιου δαίμονα, θεού.

[ΕΤΥΜΟΛ. < δαίμων (-ονος) + -πληξ < πλήσσω / πλήττω (πρβλ. αλιπλήξ, αστροπλήξ)].